ΛΟΓΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ

της μαθήτριας Ειρήνης Γιώσα, B΄τάξης,1^ου γυμνασίου Σερρών

«… Γράφοντας τη λέξη Επίλογος (Epilogue), λέω για άλλη μια φορά μέσα μου :είναι μία ελληνική λέξη. Σαν όλες αυτές που χρησιμοποιούμε καθημερινά χωρίς καν να το υποψιαζόμαστε. Ανώφελο να τις καταγράψουμε , θα έπιαναν από μόνες τους ένα ολόκληρο λεξικό…»

Ζακ Λακαρριέρ

• ΜΕΓΑΙΡΑ

Μία από τις τρεις Ερινύες. Προσωποποίηση του μίσους και του φθόνου. Σήμερα χαρακτηρίζουμε μέγαιρα μια «γυναίκα πολύ κακιά», «γκρινιάρα» και «δύστροπη», που στην ψυχή της δεν υπάρχει έλεος.

• ΣΚΥΛΑ ΚΑΙ ΧΑΡΥΒΔΗ

Μυθολογικά τέρατα, προσωποποίηση δύο ακρωτηρίων στο στενό της Μεσσήνης που ήταν πόλη της Σικελίας. Υπήρξαν ο τρόμος των πλοίων που περνούσαν το στενό. Η φράση πέφτω από τη Σκύλα στη Χάρυβδη σημαίνει ότι πάω «από το κακό στο χειρότερο».

• ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ

Νύχτα – μέρα, το διάστημα μιας μέρας και μιας νύχτας, διάστημα 24 ωρών.

• ΜΗ ΠΑΣΙ ΠΙΣΤΕΥΕ

Μην έχεις εμπιστοσύνη σε όλους.

Θαλής ο Μιλήσιος

• ΤΗΛΕΦΩΝΟ

Τήλε, επίρρημα όπως το τηλού :μακριά ,σε μεγάλη απόσταση + φωνή.
Telephone στα αγγλικά
(που είναι ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

«Οι Έλληνες έχουν μια λέξη για το κάθε τι.»

Εγκυκλοπαιδικό λεξικό ΓΟΥΕΜΠΣΤΕΡ

• ΑΝΕΚΔΟΤΑ- ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

Ρώτησαν τον Διογένη πότε πρέπει να γευματίζει κανείς, κι αυτός απάντησε:
«Ο πλούσιος γευματίζει όταν θέλει και ο φτωχός όταν έχει»!

ΠΗΓΕΣ:

· ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ Ιωάννης Σταματάκος «ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ»

· Συναντήσεις με την Αρχαία Ελλάδα Ζακλίν ντε Ρομιγύ Εκδ. ΤΟ ΑΣΤΥ

· Η αρχαία ελληνική σκέψη στο νεοελληνικό λόγο. Ιωάν. Παπαζαφείρη Εκδ. ΣΜΙΛΗ

· Ετυμολογικές και σημασιολογικές ανιχνεύσεις. Απ. Μ. Τζαφεροπούλου Εκδ. Γεωργιάδης

· http://anta-gr.blogspot.com/2008/08/blog-post_5933.html

· http://key-em.blogspot.com/2008/04/76.html

· http://homepages.pathfinder.gr/mihalopd/heros/Odisseas/odisseas.htm

Ο Θαλής ο Μιλήσιος γεννήθηκε στη Μιλητό και πέθανε σε ηλικία 78 ετών από ηλίαση, ενώ παρακολουθούσε στην αρχαία Ολυμπία του εκεί αγώνες. Ήταν αυτοδίδακτος, λόγω όμως της μεγάλης του παρατηρητικότητας και πολυμέρειας, έγινε μετά ένας από τους εφτά Αρχαιοέλληνες σοφούς. Ταξίδεψε στην Περσία και την Αίγυπτο, όπου, με μοναδικό μέσο το ραβδί του, κατόρθωσε να μετρήσει το ύψος των πυραμίδων, υπολογίζοντας του με βάση τη σκιά τους, και την ώρα της ημέρας, κατά την οποία έγινε η μέτρηση. Εξάλλου, πραγματοποίησε και λίαν σοβαρές ανακαλύψεις στους κλάδους της φυσικής, της αστρονομίας και της γεωμετρίας, όντας ο πρώτος που επεσήμανε τα φυσικά φαινόμενα του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Παράλληλα δε, πρώτος επίσης αυτός καθόρισε και την `Αρχή της θεωρητικής αναζήτησης των αιτιών`, πάνω στην οποία εδράζεται έκτοτε κάθε διανοητική προσπάθεια στο χώρο της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Πέρα από αυτά επινόησε και κατασκεύασε μηχανήματα υπολογισμού των αποστάσεων, διαίρεσε το έτος σε 365 ημέρες και το μήνα σε 30 ημέρες. Εκείνο, πάντως, που προξενεί τη μέγιστη κατάπληξη στο σύγχρονο μελετητή, είναι η πολυμέρεια των ενδιαφερόντων του και η ικανότητά του για συνθετική θεώρηση των φαινομένων της πραγματικότητας. Και μόνο δε το γεγονός ότι η επιστημονική του μεγαλοφυΐα ανακάλυψε πρώτη αυτή τον ηλεκτρισμό, ξεκινώντας από την παρατήρηση της έλξης, την οποία προκαλεί η τριβή του ήλεκτρου (κεχριμπαριού), θα ήταν αρκετό για να τον καταστήσει αθάνατο στις τάξεις των πιο μεγάλων διανοητών της Οικουμένης. Ήταν συνάμα ο Θαλής και μια ανώτερη ηθική προσωπικότητα. Σώφρονας, έντιμος, ακέραιος και από κάθε γενικά άποψη ανεπίληπτος. Οι συμπολίτες του Μιλήσιοι χάραξαν στον τάφο του το εξής επίγραμμα: `Ει ολίγον το δε σήμα, το δε κλέος ουρανομηκες`, δηλαδή: `Ο χώρος μεν που πιάνει ο τάφος σου είναι μικρός, αλλά η δόξα σου εκτείνεται μέχρι τον ουρανό`.

Συγγραφέας, ποιητής και δοκιμιογράφος, ο Ζακ Λακαριέρ υπήρξε ένας από τους πιο προσεκτικούς παρατηρητές της Ελλάδας και, υπό αυτή του την ιδιότητα, ένας ελληνιστής παγκοσμίου φήμης. Μετάφρασε στα γαλλικά τους Έλληνες κλασικούς, αλλά και νεοέλληνες συγγραφείς και ποιητές, μεταλαμπαδεύοντας την αγάπη του για τον ελληνικό πολιτισμό στο ευρωπαϊκό κοινό.Ο Ζακ Λακαριέρ δεν υπήρξε απλά ένας αρχαιολάτρης μελετητής, αλλά ένας “ανιχνευτής” της συνέχειας του αρχαίου ελληνικού πνεύματος στο σύγχρονο πολιτισμό.