της μαθήτριας ΕΙΡΗΝΗΣ ΓΙΩΣΑ, Β΄ Τάξη, 1ου Γυμνασίου Σερρών
«Οι Έλληνες ανaκάλυψαν την πολιτική ζωή και την δημοκρατία (democratie)και σφυρηλάτησαν τιs δύο αυτές λέξεις ... άρχισαν να σκέπτονται για τα διάφορα καθεστώτα ,αναζητώντας τις βασικές αρχές πάνω στις οποίες βασιζόταν το καθένα ,τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους …Τα ονόματα των καθεστώτων παραμένουν ελληνικά: η μοναρχία (monarchie) και η τυραννία (tyrannie) ,αν υπάρχει ένας μόνον άρχοντας ,για το καλό ή το κακό – Η αριστοκρατία (aristocratie) ή ολιγαρχία (oligarchie) – αν είναι μία ομάδα… Όταν μιλάμε για αναρχία (anarchie) ή δημαγωγία (demagogie) μιλάμε ελληνικά …και ο ορισμός τους δόθηκε από την Αθήνα μια για πάντα…»
Jacqueline de Romilly*
(1913)
- ΛΑΒΥΡΙΝΘΟΣ
(Μινώταυρος)
Το θρυλικό παλάτι του Μίνωα στην Κνωσό της Κρήτης, με τα αμέτρητα δωμάτια και τους πολλούς διαδρόμους, από το οποίο η έξοδος ήταν σχεδόν αδύνατη. Σήμερα λαβύρινθο χαρακτηρίζουμε «ένa οικοδόμημα από όπου δύσκολα βρίσκουμε την έξοδο». Μεταφορικά «μια υπόθεση πολύ μπλεγμένη».
- ΜΗΛΑ ΤΩΝ ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ
(Τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, αγγείο 5ου αιώνος π.Χ)
Οι Εσπερίδες ,που ήταν κόρες της Νύχτας και του Εσπέρου, φύλαγαν στον κήπο των θεών, που ήταν στη Δύση, ένα δέντρο με Χρυσά Μήλα, το οποίο ήταν γαμήλιο δώρο της Γης προς την Ήρα. Ο Ηρακλής κατόρθωσε με ένα τέχνασμά του να αποκτήσει τα χρυσά μήλα και το κατόρθωμά αυτό αποτελεί έναν από τους 12 άθλους του. Σήμερα «Χρυσά Μήλα» λέμε τα «εσπεριδοειδή φρούτα».
- ΑΠΑΞ
Μία φορά.
- ΧΑΛΕΠΟΝ ΕΣΘΛΟΝ ΕΜΜΕΝΑΙ
Δύσκολο να΄ναι ο άνθρωπος καλός .
Πιττακός ο Μυτιληναίος**
(περίπου 652/649 π.Χ. - μεταξύ 578 και 570 π.Χ.)
- ΛΑΓΧΑΝΩ
Λαμβάνω από την τύχη.
LUCK στα αγγλικά
(που είναι ΕΛΛΗΝΙΚΑ)
«Ο Κικέρων έλεγε πως η γλώσσα της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ξεκίνησε με 250 αγροτικές λέξεις και ότι πλούτισε το λεξιλόγιό της παίρνοντας με το τσουβάλι τις λέξεις από την ελληνική γλώσσα».
Νικηφόρος Βρεττάκος***
(Κροκεές Λακωνίας 1912 – 1991)
- ΑΝΕΚΔΟΤΑ-ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ
Είπε κάποιος στον φιλόσοφο Στίλπωνα:
«Η κόρη σου σε ντροπιάζει με τη ζωή που κάνει».
Εκείνος απάντησε:
«Η τιμή που της δίνω εγώ είναι μεγαλύτερη από τη ντροπή που μου δίνει εκείνη».
*Η ζωή της Jacqueline de Romilly είναι μια αδιάκοπη σειρά συγγραφής και διδασκαλίας. Είναι ομότιμος καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και επί σειρά ετών, δίδαξε στο College de France. Είναι μέλος της Academie des Inscriptions et Belles Lettres. Επιστέγασμα όλων, η εκλογή της, το 1989, στη Γαλλική Ακαδημία.
Η αδιάκοπη προσφορά της στα ελληνικά γράμματα αναγνωρίστηκε με την εκλογή της στην Ακαδημία Αθηνών. Τιμήθηκε με το Βραβείο Ωνάση 1995 και, σε ειδική τελετή, ονομάστηκε δημότης Αθηναίων. Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1995 με Προεδρικό Διάταγμα η Jacqueline de Romilly πολιτογραφήθηκε Ελληνίδα.
**Ένας από τους «Επτά Σοφούς» της Αρχαίας Ελλάδος. Γεννήθηκε στη Μυτιλήνη της Λέσβου. Με τη συνδρομή του ποιητή Αλκαίου απελευθέρωσε την πατρίδα του από την Τυραννία του Μελεάγρου, και εξελέγη αισυμνήτης για να υποστηρίξει το νέο καθεστώς. Διακρίθηκε για τη μετριοπάθειά του, τη σαφή και δίκαιη νομοθεσία του και τη συνετή διοίκησή του. Όταν οι Αθηναίοι προσέβαλαν με πόλεμο τους Μυτιληναίους, ο Πιττακός διέπρεψε και ως στρατηγός, νίκησε και φόνευσε τον Αθηναίο στρατηγό Φρύνωνα. Περί τα 580 εγκατέλειψε εκουσίως την αρχή, και πέρασε τα τελευταία έτη της ζωής του ειρηνικά, με κύρια ασχολία του τα γράμματα. Πέθανε σε βαθύ γήρας. Το προσφιλέστερο γνωμικό του ήταν «καιρόν γνώθι». Από τα γραπτά του που καταστράφηκαν όλα, μαζί με το «Περί νόμων σύγγραμμα», διασώθηκε μόνο ένα μικρό ποίημα του και μια επιστολή του προς τον Κροίσο.
***Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στις Κροκεές Λακωνίας την 1η Ιανουαρίου 1912. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο πατρικό του κτήμα στην Πλούμιτσα, κοντά στον Ταΰγετο, και τα μαθητικά του στις Κροκεές και το Γύθειο, απ' το Γυμνάσιο του οποίου αποφοίτησε. Νέος εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για σπουδές που δεν πραγματοποίησε και άσκησε διάφορα επαγγέλματα ως ιδιωτικός υπάλληλος (1930 -1938) και έπειτα ως δημόσιος υπάλληλος (1938-1947) και ως φιλολογικός συντάκτης περιοδικών και εφημερίδων. Πήρε μέρος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940-41 και ύστερα στην Εθνική Αντίσταση. Το 1954 εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στον Πειραιά. Την περίοδο της δικτατορίας (1967-74) έζησε αυτοεξόριστος σε χώρες της Ευρώπης.
****Διακεκριμένος φιλόσοφος, ο οποίος δίδαξε τόσο στη Μεγαρική Σχολή όσο και στην Αθήνα. Ο χρόνος ζωής και δράσης του προσδιορίζεται μόνον έμμεσα, με την έννοια ότι ήταν σύγχρονος του Δημητρίου του Πολιορκητού και του Πτολεμαίου του Σωτήρος (3ος – 2ος αιώνας π.Χ.). Αναγνώριζε την ύπαρξη μόνο ενός απόλυτου και ακίνητου όντος και απέκρουε την πολλαπλότητα των όντων. Κατά συνέπεια, απέκρουε και την πολυθεΐα. Ως υπέρτατο αγαθό ο Στίλπων θεωρεί την απάθεια της ψυχής. Κανένα σύγγραμμά του δεν έχει διασωθεί.
ΠΗΓΕΣ:
· ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ Ιωάννης Σταματάκος «ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ»
· Συναντήσεις με την Αρχαία Ελλάδα Ζακλίν ντε Ρομιγύ Εκδ. ΤΟ ΑΣΤΥ
· Η αρχαία ελληνική σκέψη στο νεοελληνικό λόγο. Ιωάν. Παπαζαφείρη Εκδ. ΣΜΙΛΗ
· Ετυμολογικές και σημασιολογικές ανιχνεύσεις. Απ. Μ. Τζαφεροπούλου Εκδ. Γεωργιάδης
· http://key-em.blogspot.com/2006/07/30.html
· http://www.paragliding.gr/files/history-mythology.htm
· http://www.sikyon.com/Thebes/Labors/labor_gr11.html
· http://www.hellenica.de/Griechenland/Geo/GR/DimosKrokeon.html
· http://www2.egeonet.gr/aigaio/forms/fLemma.aspx?lemmaId=10551
· http://www.mousa.gr/html/stilpon.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου