της μαθήτριας Ειρήνης Γιώσα, Β΄τάξης,1^ου Γυμνασίου Σερρών

«Το αφηρημένο και το τεχνικό λεξιλόγιο της λατινικής είναι κατά το μεγαλύτερο μέρος του ανταύγεια του ελληνικού λεξιλογίου ,όπως η λατινική σκέψις είναι κόρη της ελληνικής . Σε κάθε χρονική στιγμή διακρίνονται στην λατινική καινούργιες εισροές προερχόμενες από την ελληνική».

ERNOUT MEILLET

• ΔΙΟΣΚΟΥΡΟΙ

Οι δίδυμοι αδερφοί Κάστωρ και Πολυδεύκης ,γιοι του Δία και της Λήδας ,αδέρφια της Ωραίας Ελένης και της Κλυταιμνήστρας .Η αγάπη που τους ένωνε ήταν θρυλική. Χαρακτηρίζουμε «Διόσκουρους» «φίλους στενούς» και «αχώριστους» ,που τους συνδέει «βαθιά αγάπη». Λέμε επίσης τα δίδυμα αδέρφια.

• ΕΠΙΜΕΝΙΔΕΙΟΣ ΥΠΝΟΣ

Ο σοφός μάντης Επιμενίδης, κατά την παράδοση, κοιμήθηκε 57 ολόκληρα χρόνια σε μια σπηλιά της πατρίδας του ,της Κρήτης ,όταν παιδί ακόμη ,τριγύριζε στους αγρούς ψάχνοντας να βρει ένα αρνί ,που ξέκοψε από το κοπάδι του πατέρα του και χάθηκε. Όταν ξύπνησε ,παραξενεύτηκε που είδε τον νεότερο αδερφό του γέροντα πια. Αναφέρεται αναχρονιστικά ότι ο Επιμενίδης είναι εκείνος που κάλεσαν οι Αθηναίοι και καθάρισε την πόλη τους από το Κυλώνειον Άγος. Λέμε τη φράση για «ύπνο βαθύ», «πολύωρο» και «γαλήνιο».

• ΣΥΣΤΑΔΗΝ

Από το ρήμα συνίσταμαι και η φράση «εκ του συστάδην» που σημαίνει «από πολύ κοντά».

• ΑΝΙΑΡΟΝ ΑΡΓΙΑ

Η έλλειψη απασχόλησης φέρνει την πλήξη.

Θαλής ο Μιλήσιος

· ΠΟΙΗΤΗΣ

Σήμερα εννοούμε τον «ποιητή στίχων».

POET = ποιητής, στα αγγλικά

(που είναι ΕΛΛΗΝΙΚΑ)

«…Δεν έχουμε αδελφούς επί της γης .Τα μόνα τα οποία μας συνδέουν με την ανθρωπότητα ολόκληρη, είναι αυτά τα μαγικά σύμβολα του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ .Αυτά είναι τα διεθνή πιστοποιητικά και διαβατήριά μας…»

Καθηγ. Διονύσιος Ζακυνθινός

• ΑΝΕΚΔΟΤΑ - ΕΥΦΥΟΛΟΓΗΜΑΤΑ

Ο Δημοσθένης έλεγε ότι πολλές φορές του ερχόταν να ευχηθεί να χαθούν οι κακοί , φοβόταν όμως, μήπως με την ευχή αυτή, ερημωθεί εντελώς η πόλη.

ΠΗΓΕΣ:

· ΛΕΞΙΚΟΝ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ Ιωάννης Σταματάκος «ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΜΗΘΕΥΤΙΚΗ»

· Συναντήσεις με την Αρχαία Ελλάδα Ζακλίν ντε Ρομιγύ Εκδ. ΤΟ ΑΣΤΥ

· Η αρχαία ελληνική σκέψη στο νεοελληνικό λόγο. Ιωάν. Παπαζαφείρη Εκδ. ΣΜΙΛΗ

· Ετυμολογικές και σημασιολογικές ανιχνεύσεις. Απ. Μ. Τζαφεροπούλου Εκδ. Γεωργιάδης

· http://anta-gr.blogspot.com/2008/08/blog-post_5933.html

·http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82

· http://brianabbott.net/travels/spainmorocco/picturepages/ABBOTT0-R6-031-14.php

ΘΑΛΗΣ (Ο ΜΙΛΗΣΙΟΣ) (624 - 546 π.Χ.)

Γεννήθηκε στη Μιλητό και πέθανε σε ηλικία 78 ετών από ηλίαση, ενώ παρακολουθούσε στην αρχαία Ολυμπία του εκεί αγώνες. Ήταν αυτοδίδακτος, λόγω όμως της μεγάλης του παρατηρητικότητας και πολυμέρειας, έγινε μετά ένας από τους εφτά Αρχαιοέλληνες σοφούς. Ταξίδεψε στην Περσία και την Αίγυπτο, όπου, με μοναδικό μέσο το ραβδί του, κατόρθωσε να μετρήσει το ύψος των πυραμίδων, υπολογίζοντας του με βάση τη σκιά τους, και την ώρα της ημέρας, κατά την οποία έγινε η μέτρηση. Εξάλλου, πραγματοποίησε και λίαν σοβαρές ανακαλύψεις στους κλάδους της φυσικής, της αστρονομίας και της γεωμετρίας, όντας ο πρώτος που επεσήμανε τα φυσικά φαινόμενα του ηλεκτρισμού και του μαγνητισμού. Παράλληλα δε, πρώτος επίσης αυτός καθόρισε και την `Αρχή της θεωρητικής αναζήτησης των αιτιών`, πάνω στην οποία εδράζεται έκτοτε κάθε διανοητική προσπάθεια στο χώρο της φιλοσοφίας και της επιστήμης. Πέρα από αυτά επινόησε και κατασκεύασε μηχανήματα υπολογισμού των αποστάσεων, διαίρεσε το έτος σε 365 ημέρες και το μήνα σε 30 ημέρες. Εκείνο, πάντως, που προξενεί τη μέγιστη κατάπληξη στο σύγχρονο μελετητή, είναι η πολυμέρεια των ενδιαφερόντων του και η ικανότητά του για συνθετική θεώρηση των φαινομένων της πραγματικότητας. Και μόνο δε το γεγονός ότι η επιστημονική του μεγαλοφυΐα ανακάλυψε πρώτη αυτή τον ηλεκτρισμό, ξεκινώντας από την παρατήρηση της έλξης, την οποία προκαλεί η τριβή του ήλεκτρου (κεχριμπαριού), θα ήταν αρκετό για να τον καταστήσει αθάνατο στις τάξεις των πιο μεγάλων διανοητών της Οικουμένης. Ήταν συνάμα ο Θαλής και μια ανώτερη ηθική προσωπικότητα. Σώφρονας, έντιμος, ακέραιος και από κάθε γενικά άποψη ανεπίληπτος. Οι συμπολίτες του Μιλήσιοι χάραξαν στον τάφο του το εξής επίγραμμα: `Ει ολίγον το δε σήμα, το δε κλέος ουρανομηκες`, δηλαδή: `Ο χώρος μεν που πιάνει ο τάφος σου είναι μικρός, αλλά η δόξα σου εκτείνεται μέχρι τον ουρανό`.