Η Δρ. Stephanie Shonekan, συν-διευθυντής του Κέντρου Φυλών, Ιθαγένειας και Δικαιοσύνης του Michael A. Middleton στο Πανεπιστήμιο του Μιζούρι (Ηνωμένες Πολιτείες) και συν-συντάκτης του βιβλίου «Μαύρη Αντίσταση στην Αμερική», τόνισε τον συστημικό ρατσισμό και ανάγκη για διεπιστημονικές προσεγγίσεις σε πανεπιστημιακό επίπεδο για την αντιμετώπισή της. Τόνισε επίσης τη σημασία της ενσυναίσθησης και χρησιμοποιώντας καθημερινά παραδείγματα για να διδάξει τις πραγματικές συνέπειες του συστηματικού ρατσισμού. «Οι κοινωνικές δομές δημιουργούνται, ανθρωπογενείς από την κοινωνία, για να καθιερώσουν ιεραρχίες εξουσίας και ο μόνος τρόπος καταπολέμησης αυτού είναι να πλησιάσουν κοντά τους μέσω των τεχνών, των ανθρωπιστικών επιστημών και των κοινωνικών επιστημών», πρόσθεσε ο Δρ Shonekan.

Ο καθηγητής Vincent M. Southerland, Εκτελεστικός Διευθυντής του Κέντρου Φυλής, Ανισότητας και Νομικής στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (Ηνωμένες Πολιτείες), συζήτησε την ιστορία του ρατσισμού και της φυλής στις Ηνωμένες Πολιτείες και πώς κατασκευάστηκε η έννοια της φυλής στη χώρα αυτή με διάφορα στοιχεία, όπως ποιος είναι εγκληματίας και ποιος δεν είναι, ποιος είναι πολίτης ή όχι και πολλά άλλα. Ο καθηγητής Southerland υπογράμμισε τις φυλετικές ανισότητες σε διάφορους τομείς και περιέγραψε τι μπορούν να αντιμετωπίσουν τα πανεπιστήμια. Τα πανεπιστήμια και τα κολέγια «έχουν την υποχρέωση να εξοπλίσουν τους μαθητές, τους καθηγητές, το προσωπικό και τους συναδέλφους τους με τα εργαλεία που χρειάζονται για να διαλύσουν τις ρατσιστικές πρακτικές και πολιτικές που έχουν οδηγήσει και αναπαράγουν φυλετικές ανισότητες», ενώ βοηθούν επίσης στην «αλλαγή του πολιτισμού» δεσμεύοντας να προχωρήσουν κατά του ρατσισμού και της δημιουργίας φυλετικής δικαιοσύνης.

Ο Δρ Yasuko Takezawa, Καθηγητής στο Ινστιτούτο Έρευνας για τις Ανθρωπιστικές Επιστήμες του Πανεπιστημίου του Κιότο (Ιαπωνία) και συγγραφέας του βιβλίου «Racial Representations in Asia», αποδόμησε τον μύθο της Ιαπωνίας ως μονοφυλετικής κοινωνίας και περιέγραψε πώς η μεταποικιακή κληρονομιά και Η αύξηση της μετανάστευσης στη χώρα οδήγησε και οι δύο σε διακρίσεις εναντίον ορισμένων ομάδων που δεν θεωρείται ότι ταιριάζουν με τη συγκεκριμένη ιδέα του ποιος είναι Ιαπωνός. Είπε ότι υπάρχει έλλειψη δεδομένων που συλλέγονται σχετικά με τη φυλετική και εθνοτική σύνθεση του ιαπωνικού πληθυσμού και ως εκ τούτου ήταν δύσκολο να καταλάβουμε πότε συμβαίνει φυλετικό προφίλ και διακρίσεις καθώς ο ρατσισμός ορίστηκε τόσο στενά.

Πρότεινε ότι τα πανεπιστήμια μπορούν να παίξουν ρόλο στην καταπολέμηση του ρατσισμού μέσω μιας ακαδημαϊκής εστίασης στις προκαταλήψεις και τα ανθρώπινα δικαιώματα. «Πρέπει να υπάρξει περισσότερη εκπαίδευση σχετικά με το τι μπορεί να σημαίνει η φυλετική διάκριση», δήλωσε ο Δρ Takezawa.

Ο Δρ. Federico Navarrete, καθηγητής στο Εθνικό Αυτόνομο Πανεπιστήμιο του Μεξικού (Μεξικό) και συγγραφέας του βιβλίου «Racist Mexico: A complaint», σημείωσε ότι σε ορισμένες περιπτώσεις τα εκπαιδευτικά συστήματα διαδραμάτισαν ρόλο στη διαιώνιση του συστημικού ρατσισμού ενώ συζητούσαν επίσης την ανάγκη για εκπαίδευση να είναι πιο περιεκτικοί για μαθητές από αφρικανική και ιθαγενή καταγωγή και οικονομικά μειονεκτούντες μαθητές 

Ο Δρ Navarrete είπε ότι ενώ έχει υποστηριχθεί ότι δεν υπάρχει ρατσισμός στη Λατινική Αμερική, αυτό δεν είναι αλήθεια. Αναφέρθηκε επίσης στο γεγονός ότι οι επικρατούσες κοινωνικές ανισότητες στην περιοχή «βαθιά φυλετικοποιούνται» υπό το φως της «χρωματισμού» της κοινωνίας που προέρχεται από τον ισχυρό συσχετισμό «μεταξύ του χρώματος του δέρματος και της κοινωνικής κατάστασης, του πλούτου, της εκπαίδευσης και της θέσης». Οι έννοιες γύρω από τις κοινωνικές τάξεις ενισχύονται κάπως από φυλετικές θεωρίες με αποτέλεσμα ένα ευρύ φάσμα αποκλεισμού για ορισμένες ομάδες.  

Ο τελευταίος ομιλητής, η Dr. Rachel Sharples, είναι ανώτερος ερευνητής στη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Δυτικού Σίδνεϊ (Αυστραλία) και συγγραφέας του βιβλίου «Spaces of Solidarity». Συζήτησε περιπτώσεις ρατσισμού στην Αυστραλία και διακρίσεις εναντίον των Αβορίγινων, οι οποίοι, κατά τη γνώμη της, βασίζονται στις αποικιακές ρίζες της χώρας και στη βίαιη κατάκτηση γης που την συνοδεύει. Αυτές οι εντάσεις είναι συχνά «ανεπιθύμητες και ανεπίλυτες» και η Αυστραλία είναι διχασμένη μεταξύ της προώθησης της πολυπολιτισμικότητας και της πολιτισμικής πολυμορφίας και ομάδων που έχουν αναδυθεί που αντιτίθενται σε αυτήν την ποικιλομορφία. 

Ο Δρ Sharples υποστήριξε μια πολυμερή προσέγγιση για την αντιμετώπιση του ρατσισμού με την εκπαίδευση σε όλα τα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένης της ανάγκης για έρευνα μεταξύ των κοινοτήτων που επηρεάζονται από τον ρατσισμό και τη χρήση καινοτόμων εργαλείων, όπως οπτικοακουστικό υλικό, για να τονιστεί ο θετικός αντίκτυπος της αντιρατσιστικής συμπεριφοράς. Οι ακαδημαϊκές δεξιότητες μπορούν να παρέχουν το πλαίσιο για τις ανισότητες που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες και η εκπαίδευση μπορεί να δημιουργήσει «μια αξιολογική συνιστώσα, ώστε η εργασία να ανταποκρίνεται και να συμβουλεύει».

Κατά τη διάρκεια του τμήματος Q&A, οι συμμετέχοντες έθεσαν ερωτήματα σχετικά με τον τρόπο αποικισμού των πανεπιστημιουπόλεων, την ανάγκη για ακριβή και αναλυτικά δεδομένα, πώς η εκπαίδευση μπορεί να βοηθήσει στη διαμόρφωση του συστήματος ποινικής δικαιοσύνης προκειμένου να αποφευχθούν φυλετικές ανισότητες και η ανάγκη για πανεπιστήμια μοιράζονται βέλτιστες πρακτικές για την αντιμετώπιση αφηγήσεις, συμπεριλαμβανομένης της χρήσης διαθέσιμων τεχνολογιών πληροφοριών και επικοινωνιών.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, δείτε αυτήν τη λίστα πόρων:

https://www.un.org/en/academic-impact/unai-digital-dialogue-series-countering-racism-through-education